Road to Warsaw - część 2.

No i stało się, do półmaratonu w Warszawie zostały ledwie 3 tygodnie. W zasadzie przede mną ostatni ciężki treningowo tydzień i pora na łapanie świeżości przed startem w stolicy, nie ma co więc już kombinować i docisnąć na ostatniej prostej tak, żeby półmaraton poszedł zgodnie z moimi ambitnymi planami.

Jeden start, jeden impuls, tyle wystarczyło mi, aby odzyskać wiarę we własne możliwości. 36:49, czyli rezultat jaki uzyskałem w tegorocznym Biegu Urodzinowym, pokazał mi, że wszystko idzie w dobrym kierunku. Tym bardziej, że drugą część tego biegu pokonałem w szybszym tempie niż pierwszą. Nie zahamował mnie skutecznie podbieg wzdłuż Świętojańskiej, na którym umierało wielu biegaczy, których mijałem.

Gdzieś tam w głowie przemknęła myśl, że można było jednak pobiec szybciej (ostatni kilometr wyszedł w 3'25'', więc finisz był naprawdę mocny), tylko że po wszystkim można sobie gdybać... :) Najważniejsze było zrealizowanie założeń i bezproblemowe złamanie 37 min. w kolejnym starcie na dychę.

Kolejne 2 tygodnie, czyli ten i ubiegły, to powrót do reżimu treningowego i blisko 180 km w nogach. Mimo, że warunki na Pomorzu były w ostatnim czasie delikatnie mówiąc nienajlepsze to ani razu nie uciekłem na bieżnię i wszystkie treningi realizowałem w terenie. Fakt, faktem trzeba było lekko modyfikować plany (w tym tygodniu śnieg zasypał ulicę tak, że musiałem odpuścić planowane interwały i przenieść je na przyszły tydzień), ale najważniejsze że nie brakło konsekwencji i przy niemal wszystkich treningach w dzienniczku można było zaznaczyć plusik. :)

Po Biegu Urodzinowym pożyczyłem od Wojtka kolejną biegową lekturę, którą również bardzo Wam polecam. Mowa tutaj o 'Jak biegać szybciej?' Brada Hudsona, oraz Matta Fitzgeralda. O ile w 'Maratonie metodą Hudsonów' główną rolę odgrywało sztywne trzymanie się planu, bez względu na jakiekolwiek czynniki zewnętrzne, oraz realizowanie treningów tempowych i interwałowych w wyznaczonych ramach czasowych, o tyle w wyżej wymienionej książce filozofia Brada Hudsona (notabene znakomitego trenera, który wychował takich zawodników jak Dathan Ritzenhein) pozostawia miejsce na lekką improwizację. Kluczowe jest obserwowanie jak organizm reaguje na zaadoptowane obciążenia i odpowiednia ich modyfikacja, jeśli trening jest zbyt lekki, lub grozi przeciążeniem. Są konkretne przykłady, w jaki sposób realizować poszczególne jednostki (długie wybieganie, bieg progowy), na poszczególnych etapach realizowania planu treningowego. Pozostaje kwestia prędkości, którą dopasowujemy już na miarę własnych możliwości. Małym minusem jest to, że w odróżnieniu od metody Hansonów, w przypadku tej książki zawarte są ogólnie wskazówki odnoszące się do biegania 5 km, aż do maratonu, bez skupiania się na treningu pod kątem konkretnego dystansu. Siłą rzeczy nie da się więc aż tak szczegółowo opisać w jednej książce specyfiki treningu każdego do każdego z tych dystansów. Jednak dla kogoś takiego jak ja (czyli raczkującego w kwestiach treningu biegowego i układania planu) taka książka jest idealna - napisana prostym językiem, bez zbędnego rozwlekania, zawierająca tylko najważniejsze informacje. Dlatego jeśli chcecie zacząć nabywać wiedzę na temat treningu biegowego, to ta właśnie lektura na sam początek będzie dobrym wyjściem.

No i na sam koniec trochę matematyki. Do Warszawy (co spora część z moich znajomych wie) jadę z zamiarem złamania bariery 1:20 w półmaratonie. W teorii wszystko jest proste, obie dyszki muszę pokonać poniżej 38 min. i zakończyć wszystko w miarę mocnym finiszem. Jak to jednak mawiał Zbigniew Boniek, papier na boisko nie wychodzi. W przypadku biegania jest podobnie, możemy sobie rozpisywać międzyczasy na ręce, ale na trasie biegu może się zdarzyć wszystko, więc zbędne podniecanie się zawczasu też nie jest wskazane. Mam jednak nadzieję, że podobnie jak po Biegu Urodzinowym, tak i po półmaratonie nie będę się musiał wstydzić za swój wynik. Oby! :)

#running #bieganie #polskabiega #nowogard #biegurodzinowy #polmaraton #bradhudson #hansons